W 1159 roku Świelubie jest wymienione jako wieś, która wcześniej, bo już przed 1156 rokiem, weszła w skład własności ziemskiej premonstratensów z Grobia koło Uznamia. Natomiast treść dokumentu biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena (1251 - 1289), informującego o patronacie klasztoru benedyktynek w (Starym) Kołobrzegu (dzisiejszym Budzistowie) nad kościołem w Świelubiu, pozwala na wnioskowanie o istnieniu świątyni w tej miejscowości już w 1278 roku.
Zachowane zostało imię proboszcza kościoła i parafii w latach 1417 - 1425 - był nim ksiądz Henning Gruttemaker. Wcześniej, w 1337 roku, mieszczanin koszaliński Konrad Wilk kupił od Piotra Święcy wioskę Świelubie. Właścicielem wsi był także patrycjuszowski ród Vosów.
Położenie - południowo - zachodnia część gminy Dygowo
Liczba mieszkańców - Miejscowość jest zamieszkiwana przez 136 mieszkańców
Infrastruktura techniczna - linia telefoniczna i elektryczna, wodociąg i kanalizacja, gaz, droga o znaczeniu powiatowym
Wartości kulturowe -
- Kościół w Świelubiu - obecny kościół p.w. św. Jana Ewangelisty zawiera w sobie partie pierwszej, murowanej świątyni. Przyjmuje się jednak, że mury obecnej świątyni wzniesiono głównie w XV/XVI w. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków .
Na terenie miejscowości znajdują się również zabytki archeologiczne: - Grodzisko nizinne z wczesnego średniowiecza, cmentarzysko kurhanowe z IX w. oraz osada leżąca przy prawym brzegu rzeki Parsęty z X-XII w.
- Obiekty architektury niesakralnej , nie wpisane do rejestru zabytków, ale posiadające wartość zabytkową:
- Dawna szkoła z 1910 r.
- Budynki mieszkalne i gospodarcze z XIX w.
