.png)
Zgodnie z ustawą ochrona przyrody ma na celu: utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów, zachowanie różnorodności gatunkowej, zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia gatunków i ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody oraz przywracanie do stanu właściwego zasobów i składników przyrody.
Cele te realizowane są poprzez objęcie wybranych obszarów lub obiektów szczególnymi formami ochrony przyrody.
Część gminy Dygowo objęta jest Europejską Siecią Ekologiczną Natura 2000. Na terenie gminy Dygowo znajdują się dwa specjalne obszary ochrony siedlisk (OSO) - [Special Areas of Conservation - SAC] wyznaczone na podstawie Dyrektywy Rady Nr 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, tzw. Dyrektywa siedliskowa:
Obszar Trzebiatowsko - Kołobrzeski Pas Nadmorski (PLH 3200017)
Ostoja obejmuje najlepiej zachowany fragment zróżnicowanego geomorfologicznie wybrzeża Bałtyku: brzegi klifowe, wydmowe, mierzeje, odcinające lagunowe jeziora przymorskie, płytkie ujścia rzek. Ostoja odznacza się wysokim stopniem reprezentatywności siedlisk, typowych dla południowego wybrzeża Morza Bałtyckiego.
Głównym walorem obszaru jest bardzo dobry stan zachowania typowych biotopów tworzących pas nadmorski, w szczególności kompleksu wybrzeża akumulacyjnego z borami bażynowymi. W obrębie ostoi występuje szereg skupień roślinności halofilnej.
Łącznie stwierdzono tu 17 rodzajów siedlisk z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Bogata lista gatunków roślin naczyniowych (ponad 1000 gatunków) zawiera dużą liczbę taksonów roślin chronionych, zagrożonych i rzadkich (136 gatunków) w tym 42 gatunki chronione, 3 uwzględnione w Czerwonej Księdze Roślin Polski, 57 gatunków zagrożonych na Pomorzu i w Wielkopolsce. Stwierdzono tu także 7 gatunków zwierząt z załącznika II dyrektywy.
Zagrożeniem dla obszaru jest presja rekreacyjna w pasie przymorskim, ekspansja zabudowy i infrastruktury, jak również eutrofizacja w wyniku zrzutu ścieków, zmiany sukcesyjne związane z zaniechaniem użytkowania łąk i pastwisk, zaprzestanie wypasu powoduje także redukcje lęgowej populacji siewkowatych, melioracje, regulacje cieków, eksploatacja wód podziemnych, spadek poziomu wód gruntowych, melioracje bagien, zanieczyszczenia wód, eutrofizacja i wypłycanie jezior.
Obszar Dorzecze Parsęty (PLH 320007)
Obszar obejmuje dolinę rzeki Parsęty, od źródeł koło Parsęcka aż po strefę ujściową w Kołobrzegu. Obszar o powierzchni 28 010 ha. Dorzecze Parsęty obejmuje szereg ważnych siedlisk z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Łącznie zidentyfikowano ich 25, tworzących mozaikę i pokrywających ponad 50% powierzchni obszaru.
Często są to siedliska bardzo rzadkie bądź unikatowe w skali kraju i Europy. Wiele z nich jest ważnym biotopem dla cennej fauny, która podlega ochronie na podstawie konwencji międzynarodowych. Stwierdzono tu występowanie 13 gatunków z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej.
Do istotnych zagrożeń w Dorzeczu Parsęty należy:
- Zmienianie stosunków wodnych powodujące odwadnianie mokradeł
- Zaniechanie wypasu oraz zarzucenie koszenia łąk świeżych i podmokłych oraz torfowisk mechowiskowych
- Kłusownictwo ryb łososiowatych
- Zalesianie torfowisk i podmokłych łąk
- Intensyfikacja użytkowania łąk lub zamiana ich w grunty orne, zalewanie łąk i torfowisk
- Zbiorniki retencyjne, hodowla ryb
- Nieuporządkowana gospodarka wodno - ściekowa oraz gospodarka odpadami
- "Dzikie wysypiska" śmieci
