Historia miejscowości - Według zapisu zawartego w dokumencie z 1276 r., miejscowość Skoczów powstała z połączenia dwóch lub trzech wsi lub przysiółków słowiańskich o nazwach Zambowe, Zeliciz i Speprav, występujących dalej pod wspólną nazwą Schotsow, Schutsow (,,...decima...de Zambowe Zeliciz, Speprcw, de ąuibus facta est villa Schotsow" - Quatuor ville aposite sunt ad villam Mirim" ,1276 r., PU II nr 1028).
Z cytowanego dokumentu wynika także, że była to wieś chłopska zobowiązana do płacenia dziesięciny na rzecz Kolegiaty kołobrzeskiej. Kolejna informacja o stosunkach własnościowych pochodzi dopiero z XV wieku i dotyczy dokumentów wystawionych przez biskupów kamieńskich Siegfrieda (z 1429 r.) i Henniga (z 1454 r.), w którym Skoczów określony jest jako własność klasztoru benedyktynek z Kołobrzegu.
Data nadania Skoczowa kołobrzeskim zakonnicom nie jest jednak znana. Po wprowadzeniu reformacji i sekularyzacji klasztornych dóbr Skoczów stał się siedzbą szlachecką. W tabeli wasali Biskupstwa Kamieńskiego z 1565 r. wymienieni są kuzyni "Curdt i Kartenn vonn Sager" ze Skoczowa, natomiast dokument z 1572 r. mówi o "Allen Sagern zu Schutzow". Pozwała to przypuszczać, że Skoczów został nadany szlacheckiemu rodowi von Sagern, w którego rękach pozostawał przez około 100 lat. W latach 1628-1644 Skoczów liczył 14 włók ziemi, 1 karczmę, 1 młyn i 2 Viertel owiec. Po wygaśnięciu rodu von Sagern Skoczów otrzymał jako lenno Caspar Seibert. Jego waleczność i wojenne zasługi zostały przez cesarza nagrodzone 19.12.1661 r. nadaniem godności rycerskiej pod nazwiskiem von Cronenfels. Prawie 100 lat później, mocą królewskiego reskryptu z 18.06.1750 r., jego potomkowie uzyskali allodyfikację majątku. Po śmierci ostatniego z Cronenfels'ów, Augusta Christiana, Skoczów odziedziczyło 5 jego ciotek, także v. Cronnenfels, które 11.04.1781 r. sprzedały majątek braciom von Gerlach.
Przedtem jednak, w 1776 r. Skoczów otrzymał królewską dotację o wyoskości 521 Rthlr., na przeprowadzenie melioracji gruntów i dokonanie ulepszeń w majątku. Około 1780 r. niezależnie od majątku, w Skoczowie znajdował się 1 mały folwark, wiatrak, i 22 "dymy", w których żyło około 140 mieszkańców, wśród nich 5 kmieci i 3 zagrodników. Bracia von Gerlachowie wkrótce sprzedali Skoczów; w tabeli wasali z 1804 r. jako właściciel figuruje Anton Bogislaf von Zastrow. Tenże już w 1811 roku sprzedał Skoczów kołobrzeskiemu kupcowi a zarazem konsulowi duńskiemu Ernstowi Friedrichowi Schróder'owi, po śmierci którego majątek odziedziczyła żona, a w 1838 roku syn Louis Heinrich Ottomar. Podczas separacji gruntów w połowie XIX wieku dokonano podziału na majątek i część chłopską. W 1884 roku majątek o pow. 765 ha nabył Hermann von Blankenburg ze Strachomina. W rękach tej rodziny majątek pozostał do 1945 r. W 1889 r. wzniesiono budynek szkolny.
- Położenie: północno - wschodnia część gminy
- Liczba mieszkańców: miejscowość jest zamieszkiwana przez 324 osoby
- Infrastruktura techniczna: wodociąg, kanalizacja, linia energetyczna i telefoniczna, drogi gminne i powiatowe
- Wartości przyrodnicze: drzewa uznane Uchwałą Rady Gminy w Dygowie za pomniki przyrody, znajdujące się na terenie parku
